Mens en lijden - Oscar et la Dame Rose

Oscar et la Dame Rose

In klas hebben we de film 'Oscar et la Dame Rose' gezien.

Hierboven zie je de trailer met Nederlandstalige ondertiteling. De mooie en ontroerende film geeft mooi de realiteit weer hoe personen reageren wanneer ze geconfronteerd worden met lijden. Waarom je eerlijk moet zijn tegenover de andere en dat geloven in God je steun kan bieden.

Oscar is tien jaar en is ongeneselijk ziek, hij heeft kanker.  Zoals je in de trailer zag, weten de dokters geen raad en durven zijn ouders niet zeggen dat hij zal sterven. Oscar wil niet meer praten met de dokters en zijn ouders. Hij wil enkel nog tegen 'Madame Rose' de worstelaarster / pizzabezorgster praten. Madame Rose bezoekt twaalf dagen Oscar en draait hierbij iedere dag één kaart om. Deze kaart bevat tien levensjaren en wanneer hij bij zijn laatste twaalfde kaart is, is hij 120 jaar en heeft hij een heel leven beleefd. In deze twaalf dagen schrijft Oscar brieven aan God en bevestigd Madame Rose deze aan een ballon en laat deze opstijgen naar de hemel. In deze brieven schrijft Oscar zijn gevoelens, zijn gedachten... zo weten de dokters meer over Oscar. 

Enkele momenten uit de film

Deze film is zeker een aanrader want de thematiek is zeer herkenbaar.

Ik herken de boosheid van Oscar omdat zijn ouders niet eerlijk zijn tegenover hem over zijn ziekte. Zijn ouders zijn bang om hem de waarheid te vertellen. Moest ik mama zijn dat zou ik het moeilijk vinden om tegen mijn kinderen de waarheid te vertellen maar toch zou ik dit doen want ik vind het belangrijk dat mijn zoon of dochter correcte informatie krijgt en de waarheid weet.

Een ander iets dat zeer herkenbaar is, is de enthousiasme van een kind ook al is hij of zij (ongeneeslijk) ziek. Ik werk veel met kinderen rondom mij en zelf merk ik ook dat wanneer kinderen weten dat ze ongeneeslijk ziek zijn veel enthousiaster zijn en meer durven. Ze willen voor ze sterven verschillende zaken nog hebben beleefd. Dit was net zo bij Oscar. Hij beleefde in twaalf dagen zijn hele leven.

Een laatste herkenbaar iets dat ik wil aangeven is het sneller vergeven wanneer iemand ziek is.Doordat men weet dat Oscar terminaal ziek is en gaat sterven, vergeven hem sneller wanneer hij grappen uithaalt met de meester. In het echte leven is dit ook zo wanneer je weet dat iemand ernstig ziek is dan ben je voor deze persoon veel milder dan tegen personen die niet  ziek zijn. Eigenlijk zou je de persoon net als de ander moeten behandelen maar doordat je weet dat hij of zij ziek is, laat je meer toe en laat je hem of haar van zijn of haar leven genieten.

Iets wat ik als niet herkenbaar aanvaarde was het blijven liegen van de ouders.

De ouders van Oscar blijven liegen tegen hem over zijn ziekte. Ik zou dit niet kunnen als ouder want ik vind dat je kind het recht heeft om de waarheid te weten.

Scène waarin Oscar niets meer tegen de dokter en verpleegsters wil zeggen

Ik ga drie scènes bespreken die mij erg hebben aangesproken zodat ik de jullie kan overtuigen om deze film zeker te bekijken.

Oscar ziet de auto van zijn ouders en loopt de trap af. Hij hoort en ziet de dokter tegen zijn ouders vertellen dat hij ongeneselijk ziet is en gaat sterven. De ouders van Oscar zijn zodanig geschokt dat ze hun zoon niet meer bezoeken maar rechtstreeks naar huis gaan. Even later komen zijn ouders op bezoek en Oscar vraagt of ze nieuws te melden hebben. De ouders vertellen van niet. Oscar is zo boos op hen dat hij niets meer wil zeggen tegen de dokters als tegen zijn ouders. Hij wil enkel praten met Madame Rose de worstelaarster / pizzabezorgster die hij toevallig had ontmoet.
Ik voelde mij verontwaardigd en boos omdat de ouders niet wilden vertellen dat Oscar nog weinig te leven had.

Een tweede scène is Rose komt op bezoek bij Oscar en hij vraagt hoeveel dagen ze op bezoek komt. Rose zegt twaalf dagen waarop Oscar vraagt of het zo slecht met hem gaat. Madame Rose kijkt naar de kalender en ziet dat het negentien december is en zegt hem dat het een speciale dag want vandaag begint de legende van de laatste twaalf dagen waarbij ze iedere dag het weer kan voorspellen voor iedere maand. Ze heeft ook twaalf kaarten mee waar Oscar elke dag één kaart mag omdraaien. Deze kaart bevat tien levensjaren  dus wanneer hij zijn laatste en twaalfde kaart omdraait is hij honderdtwintig jaar en heeft hij een heel leven beleefd.
Oscar was bedroefd doordat Rose maar twaalf dagen kwam. Ik leefde mee met Oscar en was toen bedroefd maar daarna voelde ik mij opgelucht wanneer Madame Rose de legende van de twaalf dagen met daaraan gekoppeld de voorspelling van het weer en de levensjaren.

De laatste scène die mij erg heeft aangesproken is volgende:
Oscar had madam Rose geadopteerd en toen hij stierf, kreeg Rose de koffer van Oscar. De ouders van Oscar hadden de koffer gebracht maar Rose durfde de deur niet te openen. Toen de ouders weg waren, opende ze haar deur en zag ze de koffer van Oscar staan. ze zakte in elkaar, opende de koffer, las het bijgevoegd kaartje en begon te wenen. Op het kaartje was te lezen dat zij die koffer kreeg omdat zij de enige erfgenaam was van Oscar.
Ik vond het een mooi gebaar dat de ouders de koffer brachten naar Madame Rose omdat dit Oscar zijn wens was. Ik voelde mij ook ontroerd toen Rose de koffer opende en het kaartje las.

Moest ik weten dat ik twaalf dagen nog te leven had dan zou ik graag weten dat ik zo weinig nog te leven heb. Ik zou net als Oscar ook boos zijn, moesten ze het weten en de waarheid niet te vertellen.
Wanneer het negentien december is dan kijken mijn mama en ik naar buiten en schrijven we welk weer het is en dan kijken we of het ongeveer klopt met wat we opgeschreven hebben doorheen het jaar. Toen ik dat hoorde van Madame Rose dacht ik hier meteen aan terug.
Ik herken verschillende zaken vanuit mijn leven en ik denkt hierdoor dat ik zo van deze film hou.

Oscar en een schudbol (een cadeau van Rose)

Volgens mij wil de regisseur van deze film ons aantonen dat iedereen verschillend reageert op lijden. Hieronder zie je enkele personages uit de film en hoe ze reagaeren.
Oscar: reageert positief op het nieuws en geniet van zijn leven dat hij nog heeft. Hij is ook boos op zijn ouders omdat ze de waarheid niet durven zeggen.
Oscars ouders: zij zijn verdrietig en durven niet te vertellen dat Oscar dood gaat.
Vrienden van Oscar: alle vrienden van Oscar zijn ziek en daardoor behandelen ze elkaar evenwaardig. Ze spelen en lachen met elkaar.
Madame Rose: Madame Rose sluit zich af in het begin want ze wil niets te maken hebben met het ziekenhuis en de kinderen daar. Door Oscar te leren kennen, toont ze haar gevoelens en stelt ze zich kwetsbaar op. Wanneer ze de koffer van Oscar krijgt, begint ze zelf te wenen. De kinderen van Rose stonden versteld dat hun moeder vrijwilligerswerk deed want zij kenden haar als een sterke vrouw die haar gevoelens niet toont. 

Ook wil de regisseur aantonen dat je eerlijk hoeft zijn tegenover anderen. De ouders van Oscar waren niet eerlijk tegen hem en hierdoor was hij kwaad. Ik zou ook kwaad zijn, moesten mensen zaken weten waar ik niets vanaf weet en wel belangrijk is (zoals levensduur....).

Volgens mij wil de regisseur ook vertellen dat je op God kunt rekenen wanneer je hem nodig hebt. God is geen Sinterklaas dus hij kan geen materiële zaken brengen maar wel wensen laten uitkomen. Wanneer ik het moeilijk heb dan bid ik ook tot God of brand ik een kaars om hem zo om hulp te vragen.

Geraadpleegde bronnen:

anoniem. (zd). Lesmap: Oscaer et la Dame Rose. Opgeroepen op december 19, 2012, van Scholen vondel: http://scholen.vondel.be/uploads/tx_seminars/lesmap_Oscar_et_la_dame_rose.pdf

Mensch. (2009, december 4).Opgeroepen op december 19, 2012, van Oscar et la Dame Rose:http://cinefranc.over-blog.com/article-oscar-et-la-dame-rose-2008--40572443.html